امیرعباس شریفی تصمیم گیری بر اساس اطلاعات غلط

نویسنده : abdolnabi solimani    |   تاریخ : شنبه 11 آذر 1396 10:16 قبل از ظهر

سوالی که برای دلسوزان کشور وجود دارد اینست که دولت تدبیر و امید با چنین واقعیتهایی که نزد مناسبات بین المللی تا ابد ثبت شده و آمدن و رفتن مسولین تاثیری بر آنها ندارد چگونه مواجه می شود و آقای روحانی بر مبنای چه اطلاعاتی اقدام به تصمیم گیری برای کشور می کند؟

بخش سیاست : مجله خبری ایران مطلب

دومین گزارش 100 روز ابتدایی دولت آقای روحانی در حالی روی آنتن صدا و سیما رفت که دیگر همانند همین روزها در  4 سال پیش، تجربه وعده های آقای رییس جمهور در عرصه واقعی آزموده نشده بود. امروز با گذشت 4 سال از آن دوران قاعدتا عملکردی روی زمین وجود دارد که سنجش آن کارچندان سختی نیست و نیاز به لفاظی و توضیحات اضافه ندارد. شاخص هایی برای سنجش وجود دارد که نتیجه را به دور از حواشی موجود نشان می  دهد. رییس جمهور محترم در نطق گزارششان به گزاره هایی اشاره نمودند که در زیر به ذکر دو مورد از آنها اکتفا می شود:

برخی فکر می کنند مشکل بانک ها فقط مربوط به برجام است در حالی که فقط یک بخش آن برجام است اما مبارزه با پولشویی و تروریسم هم هست.
ما توانستیم قطعنامه های سازمان ملل علیه خود را لغو کنیم.[1]

با نگاه به نظرات آقای روحانی ذکر نکاتی در این باب ضروریست.

درک درست مشکلات بانکها اساسا ربطی به بیرون از کشور نداشت و ندارد. حق انحصاری بانک ها در خلق پول و توزیع نامناسب منابع بانکی و معضلاتی از این دست نیاز به مدیریت صحیح و عزم جدی برای اصلاح دارد و کارشناسان بسیاری در کشور آماده به کمک رسانی در این حوزه اند. اما مقصود آقای روحانی قطعا در این سطح و ناظر به ریشه یابی دقیق معضلات بانکی نیست چراکه مشکلات پولشویی و تروریسم را مطرح می کنند. درواقع ایشان با زبان بی زبانی درحال توجیه چرایی عدم گشایش بانکی پسابرجامند. مشکلات بانکی بعد از برجام نیز برای کشور وجود دارد و دولت و هرکه با سیستم بانکی داخل و خارج مرتبط است به خوبی این مشکلات را لمس می کند. انتظار دولتمردان و مردم کشور طبق وعده های دولت برآورده نشده و رییس جمهور نیازمند پاسخی برای افکار عمومیست. حال که چنین معضلی با برجام توجیه نمی شود لاجرم باید موضوع را از برجام خارج کرده و به دوش مسائل دیگری بیندازند. مسایلی نظیر پولشویی  و تروریست. اما این راهبرد در بلند مدت محکوم به شکست است. بالاخره با گذشت زمان کارشناسان بسیاری به بررسی این موضوعات می پردازند. زمانی که شاید مسئولین فعلی در مصدر امور نباشند و اسناد و مدارک باید پاسخگوی بررسیها باشد. به راستی کارشناسان وقتی با حقایق برجام آشنا شوند چه قضاوتی در مورد دولت تدبیر و امید خواهند کرد؟

وقتی در نطق های شخص اول اجرایی کشور صحبت از رفع همه تحریمهاست و در برجام تنها به موارد اندکی از تحریم ها پرداخته شده چه حسی می کنند؟ اینکه مشکلات بانکی امروز مربوط به برجام نمی شود چیزی نیست که در برجام نیامده باشد. این قضیه مثل روز روشن بود. آمریکا در ساختار تحریم ها لیستی را به نام SDN برای تحریم افراد و نهادهای ایرانی تدارک دیده بود. تا قبل از برجام حدود 600 فرد و نهاد در این لیست تحریمی قرار داشت و برجام 400 نفر و نهاد را از لیست خارج کرد . ویژگی لیست SDN اینست که اگر کسی با افراد و نهادهای داخل لیست همکاری اقتصادی داشته باشد  مشمول تحریم از سوی آمریکا می‌شود. درواقع برجام همانند سایر تحریم ها منجر به لغو این لیست نشد بلکه صرفا مصداقهای درون لیست را کاهش داد و ساختار چنین تحریمی دست نخورده باقی ماند. مشکل امروز بانکهای خارجی با شرکتها و نهادهای ایرانی مربوط به همین لیست است. لیستی که با قوانین تحریمی پسابرجام هرروز عریض و طویل تر از گذشته خواهد شد و همین امر منجر به فرار بانکهای بین المللی از تعاملات با ایران است. درواقع مشکل دقیقا از برجام شروع می شود و از جاییکه بدون توجه به هدف گذاری آمریکا به جای مذاکره بر سر از میان بردن چنین ساختاری تنها به مصداقها بسنده کردیم و خوشحال و خندان، خیال کردیم تحریمهارا در هم شکسته ایم.

آیا با چنین دقتی ادعای لغو قطعنامه ها را مطرح می کنیم؟

در حالیکه علی رغم درج شدن واژه لغو در برجام و قطعنامه ی 2231 در باطن فقط اجرای آنها متوقف شده است و در صورت برهم خوردن برجام، بدون نیاز به بررسی و تصویب قطعنامه های قبلی مجددا اعمال خواهند شد.

در واقع این سازوکار خبر از تعلیق قطعنامه های گذشته می دهد چرا که بدون طی کردن مسیر تصویب یک قطعنامه جدید قابلیت اعمال مجدد دارند. درصورتیکه یکی از اعضای 5+1 معتقد به نقض توافق از جانب ایران ویا بالاعکس باشند باید نسبت به تداوم تعلیق تحریمها در شورای امنیت رأی گیری به عمل آورند. در صورت عدم تصویب تداوم لغو تحریمها، عملاً قطعنامه های پیشین در مورد ایران به شکل خودکار و اتوماتیک اعمال می شود.[2]

واقعیت دیگر در این زمینه باقی ماندن 23 فرد و 64 نهاد ایرانی در لیست تحریم‌های سازمان ملل است. قطعنامه 2231 حاوی یک لیست تحریمی است که از قطعنامه‌های قبلی به ارث برده است. پس از نظر تحریم‌ها نیز نمی‌توان گفت که قطعنامه‌های گذشته لغو شده‌اند. بخش مهمی از محدودیت‌های قطعنامه‌های گذشته به قطعنامه 2231 منتقل شده است. نهادهایی مانند وزارت دفاع و قرارگاه خاتم الانبیا و افرادی مانند سردار سرلشگر قاسم سلیمانی کماکان در لیست تحریم قطعنامه 2231 قرار دارند که البته این بار تایید ایران بر این قطعنامه وجود دارد.

سوالی که برای دلسوزان کشور وجود دارد اینست که دولت تدبیر و امید با چنین واقعیتهایی که نزد مناسبات بین المللی تا ابد ثبت شده و آمدن و رفتن مسولین تاثیری بر آنها ندارد چگونه مواجه می شود و آقای روحانی بر مبنای چه اطلاعاتی اقدام به تصمیم گیری برای کشور می کند؟ آیا در باقی مسایل نیز همانند اظهارات برجامیشان فکر می کنند؟

 

[1] http://yon.ir/PfAji

[2] بند 37 برجام

---

---

برچسب ها:امیرعباس شریفی تصمیم گیری بر اساس اطلاعات غلط,
مطالب مرتبط: مجله خبری ورزشی ایران مطلب,
   |   دیدگاه ها () majalekhabari...